Dino Baffetti Diaton II AD gestemd
Zal je altijd zien, ik had nog maar een maand mijn Hohner Corona III in huis, of er komt een AD voorbij binnen mijn prijsklasse die juist extra lage noten heeft, die ik op mijn Corona zo miste en bovendien vier bassen extra. Thuis lachten ze me uit: "Je was toch zo tevreden over je Corona". Dat is ook zo, de klankkleur van mijn corona is prachtig, die zweving daar geniet ik enorm van, maar ...... ik mis dat ik er bepaalde nummers niet op kan spelen.
Een Dino Baffetti model diaton in AD stemming. Ik heb mijn best gedaan om hem te negeren. Voor mijn werk moest ik die weken ook niet in Limburg zijn (waar hij te koop stond). Het moet zo zijn, dacht ik dan, meestal moet ik wel vaker in Limburg zijn. Tot dat ik, nadat het instrument reeds een maand op internet stond, in Limburg moest zijn. Hij bleek nog niet verkocht (dat hoopte ik al, ik schijn op bijzondere exemplaren te vallen waar geen grote markt voor is, althans niet in Nederland). En ja, hij had stevig klinkende bassen vergelijkbaar met een Hohner en ja, hij had twee extra lage noten qua ligging vergelijkbaar met een clubmodel (waar ik vaak gebruik van maak op mijn club) en ja, hij was niet drie maar zelfs vierkorig en ja, hij was vrijwel nieuw en de prijs klopte. Ai ai ai als je zo je best doet stil te staan bij de foute antwoorden en je krijgt alleen maar te horen wat je graag wil horen dan wordt het wel erg moeilijk om hem te negeren. Ik besloot gewoon alleen maar eens even te gaan luisteren.
Ik trof wederom een liefhebber, die (net als ik inmiddels) een hele verzameling trekzakken had. Een man die actief was in de volksmuziek en veel samenspeelde met anderen. Hoe kwam hij aan zo'n aparte Dino Baffetti en waarom deed hij zo'n mooi instrument weg? Ja dat was een heel verhaal.
Hij had een jaar of twee geleden Dino Baffetti persoonlijk ontmoet op een beurs en 's avonds met hem in de kroeg gezeten. Toen hij vertelde dat hij op zoek was naar een AD beloofde Dino er wel een voor hem te maken, naar zijn wensen. En zo geschiedde, een Dino Baffetti zoals er maar een is, zonder de versierselen die normaliter op een diaton zitten, want dat wilde de eigenaar niet, maar wel met tipo mano tongen. Hij heeft er maar kort op gespeeld want de doedelzakspeler, met wie hij samenspeelde in AD stemming, veranderde korte tijd later van stemming en dat beviel beiden uiteindelijk beter. En zo belandde dit prachtige instrument in zijn koffer en kwam er nog maar zelden uit. Totdat op een dag een keuze gemaakt moest worden en zo kwam het dat ik dit exemplaar aantrof op internet.
Toen ik er op speelde was ik meteen tevreden over de basklanken, mijn grootste zorg. Die klonken vol en warm. De diskant maakte me aan het twijfelen. Ik had mijn zwevende corona in mijn achterhoofd en deze driekorige zweefde minder. Mijn gastheer zag mijn twijfel, maar zag ook dat ik evenals hijzelf een liefhebber ben. Hij had nog niet eerder zulke melodieën uit het instrument gehoord en genoot er van. Ik weet niet of dat de reden was, maar op een gegeven moment vroeg hij mij naar mijn laagste bod. Ik zat hardop te denken dat ik laag wilde inzetten, omdat het niet ondenkbaar was dat ik hem wilde laten bijstemmen, zodat hij meer zou zweven. Dat kost geld. Theoretisch zou ik hem ook om die reden weg kunnen doen als die klankkleur me toch niet helemaal aanstaat en ja dan moet ik hem weer makkelijk kwijtraken. Mijn gastheer lied mijn bod eens even bezinken, terwijl wij wat andere instrumenten bespeelden en beluisterden.
Na een kop koffie ging hij zonder morren accoord met mijn haast onfatsoenlijk lage voorstel. Misschien was het ook zijn vriendin die een duit in het zakje deed en het instrument zo goed bij mij vond passen. Die muziek die paste volgens haar erg goed bij het instrument. Ik ben hem nog steeds haast dagelijks dankbaar dat hij akkoord ging en mij daarmede makkelijk over de drempel van beslissen heen hielp, want deze Dino Baffetti blijkt een goede keuze. Vermoedelijk gaat hij helemaal niet naar de stemmer voor meer zweving. Het is vaak ook een kwestie van wennen. Zoals ik er nu over denk hou ik beide AD's.
De tijd zal het wel leren hoe dit verhaal zich verder ontwikkelt want ik doe geen uitspraken meer over mijn huidige trekzakken. Tenslotte moet ik mijn geloofwaardigheid hier in huis ook bewaken.
Drie jaar later
Zo
stond het verhaal vanaf het voorjaar van 2008 op mijn website.
Inmiddels zijn we enige jaren verder en enige Youtube filmpjes
verder. Dit instrument roept daar opvallend veel positieve reacties op.
De Dino Baffetti is het instrument
waar ik meteen als ik hem tevoorschijn haalde, indruk mee maakte.
Ook als ik er op speelde, maar zelf voelde ik dat niet. Waar
het aan ligt, ik weet het niet, was het de zweving, geen idee,
maar in de praktijk betekende dat, dat hij ongemerkt van zijn
plaats verdrongen werd door andere instrumenten die ik eerder
pakte. Begin 2011 is hij verkocht aan iemand die er heel blij
mee was.