Melodia Menges GCFB
Wat er aan de koop vooraf ging.
In januari 2009 verkocht ik mijn Strasser GCFB aan zijn vorige eigenaar en begon mijn zoektocht naar een kleiner exemplaar.
In de zomer van 2009
vond ik een haast nieuwe steier
van Hohner, een drierijer in GCF. Die zou hier nog heel lang
gestaan hebben, ware het niet dat ik in 2010 een hele oude
Delicia 3 rijer vond ook een steier voor een prikkie, diep in
het Limburgse heuvelland, Bes Es As gestemd,
(filmpjes op het youtube deel)
Mijn passie en nuchterheid waren het vrij snel eens: Hoofdmoot is de trekharmonica en incidenteel pak ik met veel plezier de steier. Dan klopt het beter als ik een goedkoper exemplaar erbij heb (met wel een mooie klankkleur uiteraard), in plaats van zo’n mooie luxe steier, die relatief weinig bespeeld word. Dat voelt ook prettiger. Ook al weer zo’n les van de laatste jaren, ik speel eigenlijk liever op oude instrumenten, vraag me (nog niet) waarom, dat antwoord komt wel met de jaren, vermoed ik.
Kortom de luxe Hohner steier werd weer verkocht en met een zekere regelmaat speel ik op mijn oude Delica drierijer. Voorlopig lijkt daarmee een balans te zijn gevonden in mijn steier avonturen, dacht ik tot voor kort. Maar het liep anders.
De verleiding (passie wint het van de nuchterheid).
Tot
begin 2013 dacht ik dat ik er wel uit was met mijn keuze voor
een eenvoudige steier, maar haast ongemerkt liep ik toch steeds
vaker te kijken en te luisteren naar die grote kasten. Ik had
blijkbaar nog niet het instrument gevonden wat aan al mijn
verwachtingen voldeed.
Mijn nuchterheid had me kort gehouden, die dingen zijn ook zo duur, in verhouding tot een trekharmonica. Bovendien weet ik van mezelf dat ik er niet dagelijks op speel.
Maar het is een van de fraaie zijpaden die ik bewandel en ook dan wil ik toch blijkbaar meer dan ik nu had.
Ergens in het voorjaar zag ik op Marktplaats een van mijn droom instrumenten voorbij komen, een Melodia Menges. Een stevige vierrijer voor een mooie prijs en... een mooi verhaal van zijn geschiedenis, hoorde ik later.
Een oude muzikant had hem na lang sparen gekocht en er zijn
laatste dagen met veel plezier op gespeeld. Zijn vriend die hem
verkocht wilde er eigenlijk zelf op leren spelen, volgde zelfs
mijn cursus op internet, maar het lukte hem niet. Na lang
aarzelen deed hij hem weg.
Een prachtige klank hoorde ik toen ik er voor het eerst op speelde, waarmee de koop gelijk rond was.
Alleen die luchtknop in het midden onder mijn hand, daar kon ik maar niet aan wennen. Gelukkig was daar Jan Hoog Antink, deze trekharmonicaspeler en allerlei andere balgen bespeler, is van huis uit technicus en heeft er een prachtige lange luchtknop op gezet.
Inmiddels heb ik zelfs een klein bundeltje uitgegeven met bladmuziek voor de drier rijer steier (klik hier als je daar meer info over wilt). Daar kan je ook horen hoe hij klinkt.
Kortom ik ben er uit, toch ....... .
De tijd zal het leren!